Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012

                 Μονοπάτι Βελανιδιάς

Μόλις είχαμε επιστρέψει από Αθήνα με την οικογένεια όπου είχα ανέβει για δουλειές και είχα τα νευρά μου γιατί αυτό το Σ/Κ ο Ορειβατικός Καλαμάτας είχε την ετήσια χειμερινή ανάβαση στον Ταΰγετο και δεν μπόρεσα να πάω. Μετά από λίγο ο μικρός ανιψιός μου μας χτύπα την πόρτα και λέει να κάτσει με τα ξαδέλφια του γιατί οι γονείς του θα πήγαιναν να κάνουν    το μονοπάτι της Βελανιδιάς. «Εγώ λέω? Να με περιμένουν να ετοιμαστώ». Σε δέκα λεπτά ήμουν έτοιμος και φύγαμε για λίγο έξω από Καλαμάτα στην Μονή Βελανιδιάς από όπου ξεκινά το μονοπάτι Βελανιδιάς – Νέδουσας – Αλαγωνίας. Θα κάναμε το κομμάτι  μέχρι την Νέδουσα και επιστροφή.


Το μονοπάτι αυτό έχει μεγάλη ιστορία καθώς ήταν η οδική αρτηρία που για αιώνες ένωνε τα ορεινά χωριά Νέδουσα , Αλαγωνία , Πηγές , Μαχαλά και Αρτεμισία με την Καλαμάτα. Αυτό πριν την διάνοιξη της καινούργιας οδού Καλαμάτας – Σπάρτης. Τότε όλοι μετακινιόντουσαν με τα πόδια και με τα ζώα τους. Η διαδρομή είναι παράλληλη με τον ποταμό Νέδωντα σε μεγαλύτερο ύψος και δεν έχει μεγάλες υψομετρικές διαφορές. Αυτό είναι λογικό καθώς μια διαδρομή με συχνές ανηφόρες,  κατηφόρες δεν θα ήταν βολική για την μετακίνηση ανθρώπων ζώων και φορτίων. Είχαν γίνει πολλές παρεμβάσεις με χτίσιμο μαντρών, τοίχων και μικρά κομμάτια στρωμένα με πέτρα. Σε πολλά σημεία είναι πολύ πλατύ (χωράνε μέχρι 3 άτομα).

Το έντονο ενδιαφέρον μου για το συγκεκριμένο μονοπάτι είναι εκτός του ότι πρόκειται για ένα πολύ ιστορικό μονοπάτι είναι ότι πριν 15 χρόνια είχα δουλέψει σε ένα πρόγραμμα του Δασαρχείου για την διάνοιξη, συντήρηση, σηματοδότηση και καθαρισμό του μονοπατιού. Τότε δεν είχα καμία σχέση με το τρέξιμο , πόσο μάλλον με το Trail Running. Από τότε που ξεκίνησα το trail running μου ήρθε στο μυαλό ξανά το παλιό μονοπάτι και από τότε κάνω την διαδρομή αυτή 1-2 φορές την σεζόν τρέχοντας και 1 πεζοπορικά. Δυστυχώς από την προ 15ετιας παρέμβαση μας δεν έχει γίνει καμία συντήρηση στο μονοπάτι και δυστυχώς πολύ λίγοι πεζοπορικοί και ορειβατικοί σύλλογοι το επισκέπτονται αν και αυτό βελτιώνεται χρονιά με την χρονιά.

Το μονοπάτι όπως ανάφερα παραπάνω δεν έχει μεγάλες υψομετρικές διαφορές αλλά το τεραίν είναι πολύ τεχνικό και θέλει να είσαι σε μεγάλη εγρήγορση ακόμα και στα πολύ επίπεδα σημεία του. Στο τέλος της διαδρομής τα πόδια είναι αρκετά ταλαιπωρημένα. Κάποιοι πρωτάρηδες στο ορεινό πεδίο ή τα τεχνικά τεραίν σε μεγάλο τμήμα του καλό είναι να το περπατήσουν διότι μπορεί να τραυματίσουν αστραγάλους ή άλλα σημεία. Περνά από πολύ όμορφα μέρη με πλούσια φυτική κάλυψη από 2 είδη κουμαριάς, αγριελιές, πουρνάρια, σχοινά κ.α.

Να αναφέρω ότι χρειάζεται νερό αρκετό ανάλογα και την εποχή 1 ως 1,5 λίτρα και κάτι για ενέργεια. Αν κάποιος ξεμείνει τότε τα σημεία για να κατέβει στον Νέδωντα να πάρει νερό δεν είναι πολλά και τα ξέρουν λίγοι (ευτυχώς και εγώ). Συνιστώ κινητό τηλέφωνο διότι είπαμε το τεραίν είναι πολύ τεχνικό!


Στοιχεία της διαδρομής στον παρακάτω σύνδεσμο:                  



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου