Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2012

Χειμερινή ανάβαση Ταϋγέτου



                 Χειμερινή ανάβαση Ταϋγέτου
Τελευταίες μέρες του χρόνου κάθε χρόνο με βρίσκουν με πολύ δουλειά και κούραση εξαιτίας του λιομαζώματος και δουλειάς ταυτόχρονος. Η προπόνηση ελάχιστη ως καθόλου και η κούραση στο φουλ!

Με τον αδελφό μου τον Ηλία που είχε κατέβει από Αθήνα για ελιές και αυτός αποφασίσαμε να πάρουμε μια μέρα ρεπό από την «Σημαία» για να κάνουμε μια γρήγορη ημερήσια ανάβαση στον Ταΰγετο. Έτσι θα κλείναμε όμορφα την χρονιά!

Η προτροπή του Ηλία ήταν για μια softlight and quick ανάβαση και κατάβαση. Έτσι αποφασίσαμε να πάμε οι δύο μας αφού δεν ανταποκρίθηκε κανείς φίλος ορειβάτης στο κάλεσμα μας, επιπλέον χρειάζονταν έμπειροι και καλοί ορειβάτες μαζί γιατί δεν είναι παιχνίδι η συγκεκριμένη διαδρομή . Αποφασίσαμε να κάνουμε την ανάβαση μετά από την θέση «Γούβες», direct για κορφή Προφήτη Ηλία από την «Κόντρα» όπως λέμε εδώ στα μέρη μας.
αριστέρα στην κόψη η διαδρομη της ανάβασης.

Εγερτήριο 4:00 τα ξημερώματα και οδηγώντας μέσο Σπάρτης φτάνουμε στην πηγή Μαγγανιάρης 6:00. Ετοιμαζόμαστε και ξεκινάμε με φακούς αφού έχει σκοτάδι ακόμα και θέλουμε να προλάβουμε το χιόνι παγωμένο κάτι που θα μας βοηθήσει να ανεβούμε ταχύτερα. Ο καιρός προβλεπόταν ηλιόλουστος και άμα ανέβαινε η θερμοκρασία θα «σούπιαζε» το χιόνι και θα βουλιάζαμε. Τις δύο τελευταίες μέρες είχε βοριάδες και το χιόνι θα ήταν καλής ποιότητας. Δεν είχε την ποσότητα χιονιού άλλων ετών και συναντήσαμε το πρώτο χιόνι λίγο πριν την πηγή «Βαρβάρα» που είναι πριν το καταφύγιο του Ταϋγέτου.


 Περνάμε το καταφύγιο και ανεβαίνουμε ψιλότερα και στις «Γούβες» στρίβουμε αριστερά προς την «Κόντρα». Πριν η κλίση γίνει πιο απότομη σταματάμε και βάζουμε crampons κάτι που ήταν αναγκαίο από νωρίτερα αλλά η κλίση δεν ήταν μεγάλη. Το πάνω στρώμα χιονιού ήταν μαλακό αλλά το  κάτω στρώμα το πρώιμο χιόνι ήταν πολύ παγωμένο και γλιστρούσε.

Είχε ελαφρύ βοριά κάτι που μας έκανε αισιόδοξούς ότι δεν θα μαλάκωνε το χιόνι αλλά ανεβαίνοντας ο βοριάς έγινε πάρα πολύ δυνατός και ριπές ανέμου ανακατεμένες με χιόνι μας τρυπούσε το πρόσωπο.

 Οι συνθήκες από ένα σημείο και μετά ήταν λίγο επικίνδυνες και από ένα σημείο και μετά στα «τέσσερα» ανεβαίναμε δίνοντας μάχη.
 Τελικά φτάσαμε στην ανατολική άκρη της Κορφής και μετά σαν ακροβάτες περπατήσαμε και πιάσαμε λίγο απάγκιο στην είσοδο της εκκλησίας του προφήτη Ηλία.
 Αφού βάλαμε foul face σκούφους και μάσκες θύελλης καταφέραμε να πάρουμε ένα μικρό video και μερικές φωτογραφίες.


Αμέσως αρχίσαμε κατάβαση προς τις «πόρτες» και από εκεί περνώντας από το διάσελο ανάμεσα στην Κορφή και την «Αθάνατη Ράχη» κατεβήκαμε το Λούκι του «Λιαντίνη» που έχει πάρει το  όνομα του από τον αυτόχειρα καθηγητή.
 Η κατάβαση ήταν πολύ πιο άνετη καθώς ο άνεμος κόπαζε κάπως χαμηλότερα και έτσι χωρίς απρόοπτα κατεβήκαμε μέχρι το αμάξι.

Ήταν μια πολύ ωραία χειμερινή ανάβαση με δύσκολές (λίγο επικίνδυνες) συνθήκες ένας πολύ ωραίος τρόπος να κλείνεις την χρόνια. Στο βουνό δεν υπήρχε ψυχή και το είχαμε όλο «δικό» μας αλλά μας έκανε εντύπωση καθώς συνήθως άλλες φορές πάντα κάποιος επιχειρεί κάποια ανάβαση.
Καλές Γιορτές και καλή Χρονιά να έχουμε!   
             
http://connect.garmin.com/activity/254026298